I rekka av korverk som eg har fått vere med på å framføre, har vi i dag kome til Frank Martin si messe for dobbelt kor. Den sveitsiske komponisten Frank Martin vart fødd i 1890 og døydde i 1974.

Han skreiv denne messa  på 1920-talet, men rekna verket å vere ei sak mellom seg og sin gud, og lot det ligge i skuffen. Først i 1963 vart messa framførd for første gong av Bugenhagen Kantorei i Hamburg. 

Frank Martin var inspirert av fransk impresjonisme, gregoriansk musikk og nyare komposisjonsmusikk. Denne messa er faktisk det einaste a cappella-verket (sang utan akkompagnement) han skreiv, det andre berømte korverket hans er Ariels sangar, med tekst frå Stormen av Shakespeare. 

Agnus Dei-satsen er den siste satsen i messa, som skal syngast under nattverden. Det er ein inntrengande melodi som vert sungen av kor 1, medan kor 2 skaper eit tettvevd bakteppe gjennom heile satsen.

På slutten endar det heile i ei intens bøn om fred, Dona Nobis Pacem, i ein durakkord som gjev von om ei betre verd. Får du høve til å høyre dette verket på konsert nokon gong, så gå. Du kjem til å føle deg som eit betre menneske etterpå. Vil du kjøpe det på CD, så leit etter den utgåva som er spelt inn med Harry Christophers og The Sixteen. Den er fantastisk, og du får også med fleire andre verk av Martin. (utalast Mart´æ.)