Utflukta mi til Hermés-butikken ville ikkje vore komplett om eg ikkje sniffa på (og rapporterte om) Calèche-duftene. Calèche var den første parfymen til Hermès, eit firma som fram til då var kjend for dyrt, forseggjort men ganske maskulint reiseutstyr i skinn. Hermès var det første av dei berømte mote- og utstyrsfirmaa i Paris som tok sjansen på å produsere parfyme. Calèche vart lansert i 1961, og det var naturleg at den vart ein floral aldehydparfyme.

Floral er enkelt; ei duft basert på blomar. Aldehyd er verre. No er så og seie alle parfymar i alminneleg stormagasinsalg produsert med kjemisk framstilte duftstoff. Tidlegare var naturstoff meir vanleg å bruke, som ekte musk, ekstrakt av urtar og blomar. Aldehyd var den første reint kjemisk framstilte parfymenoten. Benzoin er eit tilsvarande kjemisk stoff, som også vert brukt i parfymar for å gje ein distinkt aroma. 

Men kva tilfører aldehydar ein parfyme? Ein parfyme med aldehydar får meir «volum», meir berekraft. Aldehydduft i seg sjølv vil visstnok (eg har ikkje lukta på reine aldehydar sjølv) ha eit bittert preg, men for å få ein komplett smak må det bitre med, og då er det nok sameleis med duft vil eg tru. Det er ein aroma som framhevar og løftar andre aromaer, og som i seg sjølv er ein kontrast til dei meir harmoniske, tiltalande frukt- og blomenotane. 

Dei florale notane i Calèche er rose, jasmin og liljekonvall. Alle er klassiske, «gamle» florale notar, og mange kan difor føle at Calèche er ei alderdommeleg duft. Toppnotane er sitrusprega, og gjer den frisk i opninga, men når den tørkar og får kvile på huda vil notar av pudder og edeltre vere att. Eg opplevde Calèche som friskare enn ein kunne frykte, og den er heilt klart ei heilstøpt duft. Den blir nok ikkje med heim til meg, men eg forstår kvifor den framleis er populær, på same måte som Chanel no. 5, som tilhøyrer same parfymegruppe.

Kelly Calèche er den rampete veslesøstra til Calèche, og sjølv om dei er i familie så er Kelly friskare, rundare, meir lettlikt. Kelly er også rik på florale notar, med ulike typar roser som nøkkelelement. Den kan minne om Gucci Envy, viss du har sniffa på den.

Men det viktigate inntrykket eg sit att med av Kelly er lær. Ikkje tjukt garva støvellær, men mjukt behageleg kalveskinn, brukt i ei lekker, silkefora dameveske. Sonen min sa det første gongen eg tok Kelly på meg, og han fekk lukte: «Det lukter dameveske!» Det stofflege er viktig her, Kelly har nærast ein stoffleg, glatt men kraftig struktur. Kelly kan eg nok med tida kome til å like så godt at ho får vere med heim, vi får sjå. Kelly er definitivt unisex, eg kan veldig gjerne tenke meg denne på ein mann.

Til slutt ein rarietet: Hermès i Nedre Slottsgate har den utgåtte Calèche Eau Délicate. Den er jenteutgåva av Calèche-duftene, den er meir som ein fruktig tremenning. Behageleg og frisk, ikkje akkurat lineær, men notane blir borte og så kjem dei att. Som dei andre sit den godt på huda, den er ein av dei meir varige parfymene eg har vore borti av den lette typen. Den kom som ein limited edition, og er ikkje vidareført. Så viss du vil sikre deg noko om kan bli eit samleobjekt, så er det berre å dra kortet.