På hotels.com fann vi eit hotell berre to kilometer frå Mont St. Michel, men vi kom dit midt på natta, og fekk ikkje noko inntrykk av korleis heile området såg ut. Så då vi vakna og satte oss i bilen i dag tidleg var vi ikkje fullt ut budde på det imponerande synet som møtte oss etter berre eit par minutt.

Mont St. Michel er eit fjell med eit enormt byggverk midt i ei stor vidde av myr, hav, sand og gjørme. Det går rett til vers, og er så stort at det ligg ein heil liten landsby på dette fjellet. Ut til klosteret går det ein oppbygd veg, for å stå imot springflo når alle dei ulike faktorane som bestemmer tidevatnet verkar saman slik at havet stig voldsomt.

Vi kom ved full flo i dag, men den var ikkje spesielt imponerande. Utstrekninga av landskapet derimot, er heilt utruleg. Ein forstår godt at det fall seg naturleg å bygge eit kloster på denne øya tidleg i middelalderen. 

Eg kunne ha skrive side opp og side ned om dette fantastiske klosteret, men eg må berre seie: dra dit. Det er spektakulært, ein del av verdsarven, eit uttrykk for dei praktiske sidene ved religiøsiteten, justisen og politikken og eit fransk symbol. 

Bygningsmassen har gått frå å vere kloster til å bli ei politisk festning, til å bli fengsel, til å bli kloster igjen (som det er i dag, vi kom midt i ei gudsteneste) og ein turistattraksjon av dimensjonar, med trafikkork av menneske, bikkjer (kven tek med ein hund så stor at du må ha den i fempunktssele, det femte punktet er rundt snuten for å forhindre bittskadar på fingrane til småbarn, til eit kloster?) og barnevogner.

Viss ei familie stoppar og lurer på om dei skal ha ein is, stoppar alt opp. Øya er totalt utan universell utforming, full av til dels glatte og bratte trapper, så ein må vere godt skodd, og kome seg fram utan vogn, rullator eller rullestol.

Tidleg om morgonen og seint på ettermiddagen er beste tida å kome, vi kom kl. 10:30, og det var greit nok på veg til klosteret, men kaotisk ut derifrå. Der er masse hotell like ved, ikkje alle er på nett, men kjem du før det vert mørkt får du rom. Det finst også eitt par hotell ute på øya, men dei kostar sikkert flesk.

Vi brukte tre timar, og følte at vi fekk sett det meste. Vi droppa fengselskatakombene og museet, men sto i kø for billettar til sjølve klosteret i tre kvarter. Det var det verd. Audioguidar er fine. Ungane har stor glede av dei, instant interaktiv engelsktrening på sakte, velmodulert engelsk.

Dinard er næraste flyplass, 45 minutt unna, og det går båt frå England til St. Malo. Dette er ei reise verd.