Her ser du dagens gull, som har kome i hus med bestemortransport frå vest til aust.
Ein slik kveil varer lenge, vi skjer den i tynne, tynne skiver og nyt på brødskiver med godt smør. Dei lausslupne har til og med eit lag majones under môren.
Smaken er heimafrå, det er ingenting meir å seie om det. Den liknar ikkje på fårepølse, har ingenting med salami å gjere, og kan heller ikkje samanliknast med dei ferdigkutta tjukke skivene ein får kjøpt i velassorterte butikkar.
Dette er ein heilt eigen kultur og smak som du må oppleve for å forstå. Alle som har smakt både turr og rå môr blir blanke i augene når dei snakkar om det. Slik er det berre. Stikk innom, så skal du få ei skjeve med môr på. (Uttalast med lang å.)
Kommerrr!! 🙂
Mmmm, tørrmør fra Sunnmøre – naboen lager. Ingen over, kanskje noen ved siden, men langt unna.) Fram for de lokale variantene!
Etter at eg vart ilag med Helge har morrpølse blitt juletradisjon, for han er det heilagbrøde og betre enn pinnekjøt på julaftan (og på storekake dagen etterpå).
Vakumpakka butikkmor er uaktuelt.
Hva smaker det som en mellomting mellom? Sånn at vi som ikke vet kan fgå en pekepinn.
Jorid: På julaftan må det vere môr, ja. Veldig viktig.
Jakob: Den er ikkje veldig krydra, og så er den tørrare enn andre spekepølser. Den må skjerast veldig tynt, så den kan faktisk fungere nesten som salte chips. Du får kome innom og smake når du er i byen. Neste gong du er askefast, kanskje. 😉
Jeg elsker sånne!! 😀
Min kjære hadde kjøpt med seg en fra et vinsmakekurs han var på her om dagen – den gikk faktisk med på 2 dager. Vi bare snackset den bort…