I dag og i går har eg vore vaktmester.

Eg fekk ein telefon i går tidleg, med spørsmål om kor fort eg kunne vere i byen. Vi spiste frukost, pakka ned teltet som sto over baren på brygga i Kolbjørnsvik, og trakka på gasspedalen i retning Oslo.

Grunnen til det var at «vårt departement» har fått knust sine lokale. No lagar vi lokale til dei hos oss. Det betyr at over hundre av våre må over i eit midlertidig  bygg på ubestemt tid.

Eg har det ofte slik når det er ei krise, at eg syns det er godt å gjere noko. Så eg fiksar lokala. I går administrerte eg flyttefolk og reinhaldarar i lokala der departementet skal inn, og i dag har eg gjort det same i lokala der våre har flytta inn. Smått med juridisk arbeid, men det hadde eg vel ikkje fått gjort uansett, tenker eg. Det er godt å ha ein jobb der ein kan variere oppgåver etter kva som jobben treng, og etter kva eg treng. I dag trengte vi det same; gjennomføring og muntrasjonsarbeid.

Det siste var eigentleg ikkje naudsynt. Det var ingen sure miner. Folk får lengre reiseveg. Nokre får dyrare reise, dei misser ei flott kantine og mange gode kollegaer frå andre avdelingar. Men dei holdt humøret oppe. Dette er viktig, dette gjer vi for at landet vårt skal fungere. Det er verd det. Fine folk, desse eg jobbar med.