Vi har tidlegare snakka om ryddigheit her i bloggen, og eg må innrømme at eg gjerne vil at det skal vere nokolunde reint rundt meg. Halde det reint heller enn å gjere reint, er vel mitt motto.

Men i det siste har eg slite med oppvasken. Oppvaskmaskinen er ei fantastisk oppfinning, alt blir reint og skinande når det får ein runde i den. Inntil for nokre månader sidan, då eg oftare og oftare kjente at det var «grus» på glasa. Skålene vart heller ikkje reine, uansett korleis eg plasserte dei.

Eg har bytta vaskemiddel, eg har fylt på og justert glansemiddel og eg har rensa filter til den store gullmedaljen. Eg har kjøpt slike små, dyre, blå posar med stoff som skulle gjere sjølve maskinen skinande rein innvendig. Likevel vart ikkje glasa mine ordentleg reine.

Til slutt vurderte eg å tilkalle reperatør, vi har prøvd å sjekke vassinntaket, men det viste seg svært vanskeleg. Av alle ting stengte ledninga som fører straum til komfyren for det eine støttebeinet slik at maskinen er svært vanskeleg å dra fram.

Etter endå ein runde med nærlesing av bruksanvisninga så fann eg ut at det kan ha kome noko inn i vasspumpa. Ut med filter, fram med skrujern av ein obskur type som verdas finaste kjæreste sjølvsagt hadde i tølene sine, og opp med eit deksel.

Eg fekk ut vatnet, og med vatnet kom det noko seigt noko og eit upoppa popcorn. Eg rota nedi der som best eg kunne, men ingenting meir var å hente. Dekselet vart skrudd på igjen, og under over alle under: Glasa vert reine!

Om det var den seige klumpen eller popcornet som lagde elendigheita veit eg ikkje, det var kanskje kombinasjonen. Men no er alt som det skal vere, skyllevatnet er reint og det kjennest ikkje som om det er grus på mjølkeglasa.

Det er utruleg at det kunne vere så enkelt, og ikkje minst så billig å løyse dette problemet. Eg såg for meg ei rørleggarrekning som svei på kontoen, i staden fiksa eg det sjølv. ein kan bli overmodig av mindre. Moralen er: Hald deg med ei velutstyrt verktøykasse, ta vare på bruksanvisninga og gi ikkje opp.