Vi har fått mange gode ord om bordekkinga, og folk syns at det var pent pynta i salen der vi hadde festen.

Det er hyggeleg å høyre, for det er noko av det som eg la mykje arbeid i. Eg hadde hjelp av  forlovaren min, Ovedia, og Marianne, ei veldig flink dame som har gjort ein god del interiørstyling, men tinga vi brukte var i all hovudsak ting som eg har samla på meg gjennom det trekvarte året som har gått sidan vi bestemte oss for å gifte oss. Sjølve borddekkinga hadde Elisabeth hovudansvaret for.

Kjære Ovedia og eg handla inn blomar på onsdag. Då kjøpte vi fire bukettar raude roser, ikkje dei største, og så kjøpte vi ein stor bukett av dei store oransje rosene med raude kantar. I tillegg kjøpte vi svarte bær, grøne og svarte strå, raude alstromeria, mørkeraude krysantemum og store grøne hortensiaballar med raudlege kantar.

Blomane fekk først ei natt i romtemperatur, slik at dei byrja å springe ut. Frå torsdag til fredag sto dei i vår kjellar, kjøleg og mørkt. Dei oppførte seg eksemplarisk, og ingen hang med hovudet då Ovedia byrja å jobbe med bukettane på fredag. Desse blomane vart anretta i gamle blekkteboksar som eg og stylisten Marianne har samla gjennom mange år.

Ovedia brukte små glas inni boksane, for denne typen boksar lek, dessverre. Der det var plass brukte ho stilkholdarar i glas eller piggputer i metall for å halde stilkane i den vinkelen ho ville ha dei.

Frå fredag til laurdag sto dei på kjølerommet saman med drikkevarer, bryllupskaka og mykje anna som skulle brukast på festen. Dei flinke damene som holdt orden på kjøkkenet og det meste anna satte dei ut på borda og alle andre plassar som skulle dekorerast på sjølve dagen.

Lysa var plassert dels på små sølvplettfat, dels i søte, små likørglas og dels i sølvplettstakar. Rammene på bordet har eg også samla over tid, borda fekk namn etter quizlag som vi omgås eller er med på. Hekledukane er samla inn frå vennar og familie. Dukane er laken frå IKEA. Serviettane syns ikkje så godt, men dei har monogrammet vårt stempla på. Fint, ikkje sant?