Kvar gong vener og kjente får auge på noko som kan minne om posesuppe eller –saus i mitt kjøken møter eg forundra blikk. Det forstår eg godt, eg har jobba hardt for å halde på matproffmaska, og då er i prinsippet alt som heiter halvfabrikata bannlyst, kanskje med unntak av hermetiske tomatar. I kampen om tida er alt lov, og eg  hevdar min rett til å ty til toro og knorr og liknande når det passar meg! Før trakka eg dei tomme posane djupt ned i søpla i skam, og lot som om eg hadde funne på alt sjølv. Men i lengda er det enklast å vere ærleg, og stå for at ein ikkje alltid treng å ha kokt kraftbeina sjølv.

Likevel skiljer eg for min eigen del mellom tøyseposar og ordentlege posar. Lasagne på pose, til dømes, syns eg er tøysete. lasagne tek lang tid å lage uansett, og kvit saus på pose er vekkasta papir og pengar så lenge ein huskar skulekjøkenoppskrifta på saus. Det same syns eg om pizzadeig på pose. Lag heller ein enkel gjærdeig, det er like fort gjort, er billegare og smakar betre.

Ordentlege posar (framleis ifølge min eigen private definisjon…) er derimot gode sausar som kan heve smaken på ei gryte eller ein alminneleg kvardagsmiddag, og fyldige supper, som reddar middagen mellom skule, barnehage, fotball og turning. Det går til dømes an å lage verdens raskaste boeuf de bourguignon (fransk raudvinsgryte) med mørt biffkjøt, småløk og sopp og raudvinssaus frå pose. Ja, eg veit det ikkje smakar som når det har kokt i tre timar, men det funkar, spesielt viss ein skal lage til mange og vil køyre eit trygt løp på kjøkenet. På same måte kan ein lage ei nydeleg fiskegryte med utgangspunkt i ein fiskesuppepose, ha i litt mindre væske, gode grønsaker og fersk fisk. Sjysaus rista ut i litt vatn har redda mang ei tynn og smaklaus gryte i ei fart.

Dagens rett må eg kreditere mathuset Røyneland i Ulsteinvik, men eg veit ikkje om eg er heilt tru mot den opprinnelege oppskrifta lenger. Eg har lagd denne i mange år, og den er ein sikker vinnar når ein skal ha mange til bords og det må gå fort. Utgangspunktet er så lite matsnobbete som det går an, ferdiggrilla kylling og kantarellsaus frå pose. Dette treng du til seks svoltne:

Solfrids kyllingform

To grillkylllingar

To posar kantarell- og sjampinjongsaus

Ein løk

8-10 sjampinjongar

Ein god neve druer

1 dl tørr vermouth, tørr kvitvin eller liknande

Smør til steiking

Sett steikeomnen på 200 grader. Del kyllingane i porsjonsbitar, la skinnet sitte på. Legg delane i ei eldfast form. Lag sausen slik det står på pakken, men bytt ut 1 dl av vatnet med vin eller vermouth. Tørr vermouth går ofte under namnet Martini Dry eller Noilly Prat. Eg har også prøvd med tørr sherry, det var også kjempegodt. Ein slant kvitvin gjer og nytta. Kutt sopp og løk i bitar, og fres det i steikepanna. Eg har også brukt småløk i denne retten, det går heilt strålande. Del druene i to, og ta ut steinane. Dryss sopp, løk og druer over kyllingane, slå over sausen, og la det heile godgjere seg på 200 grader i 20 minutt. Server med ris og godt brød til, og resten av kvitvinen om du har brukt i sausen. Eg garanterer suksess, utan masse svetting over grytene.

Stussar du på at du ikkje ser druer på bildet? Det har si naturlege forklaring. Sonen min er veldig glad i druer, og gjorde kål på heile posen før ho mor rakk å lage maten som skulle fotograferast. Men eg prøvde med ananas, og det smakar faktisk også ganske godt i denne gryta! Eplebitar ville sikkert også passe, men dei må ikkje koke med for lenge, for då blir dei borte.