No gir eg meg over og legg meg under. Hillary Clinton lanserer ein parfymeserie, under namnet “Autorité”. Duftene skal få menn til å rette seg opp i ryggen og følge med, og ikkje seie noko før dei får beskjed om det. Duftprøver vil bli lagt inn i Elle, The Economist og The New York Review of Books. Nice…
Når denne sangen vart spelt på festane på åttitalet (altså ikkje åttitalsfestane) vart dansegolvet stuvande fullt umiddelbart. Folk hoppa utpå og veiva armar og bein rundt i lufta. Herleg! Deilig, usakleg dansing. Eg diggar Peter Gabriel, mitt næraste forhold til han var raskt forbigåande, eg tok på han då han la seg ut i publikum og rulla seg utover på Kalvøya i 1987. Eg trur det var medan han sang Biko. Ein ta-på-verdsstjerne-opplevelse, altså. Hiv deg utpå, sving hoftene og la Peter få deg i godt humør med denne energipakken av ein sang.
Eg tok nokre bilde her om dagen, og vart så fornøgd at eg må poste dei her. Her ser du to flotte kvite og purpurfarga kuleprimulaer, eller mikrofonblomster som datra mi brukte å kalle dei då ho var lita. Den vesle søtingen i same bildet er ein fylt raudveis – ein sjeldan blome som eg har fått av ei god hagevenninne. Rundt omkring dei veks det ei skuggesildre som kjem til å breie seg utover og fylle bedet når dei to andre er ferdigblomstra. Her er vårdronninga i bedet mitt, ei burgunder julerose som kombinerer nakkekneising med blygt nedslått blikk. Ikkje så vanleg i menneskeverda, men blant plantane kan altså dei to livsinnstillingane kombinerast. Rundt tærne har ho nokre iris og ein heuchera, og ein geranium bak og til høgre. Desse hyllene frå IKEA er perfekte til blomar utandørs, dei er i metall og er svartlakkerte så dei gjer ikkje så mykje av seg. Dei fyller perfekt opp rommet mellom sykkelstativet, inngangsdøra, veggen og aspargesbedet. Dei har perforerte hyller, så det er uproblematisk å …
Mi mjølkeallergiske venninne kunne konstatere at det var skummamjølkpulver i tacokrydderblandinga. Kva skal ein stakkar gjere? Eg heiv meg utpå, og prøvde å lage mi eiga tacokrydderblanding. Den første runden heldt på å utløyse apoplektiske anfall rundt bordet, så sterk var den. Andre runde vart meir balansert, og smakte veldig godt. Eg brukar buljong i krydderet, og eg har ein mjølkefri buljong som passar veldig bra til dette. Viss du er skeptisk til buljongpulver (allergi mot msg eller liknande) kan du bytte det ut med litt meir av eit urtesalt du stolar på, eller berre justere saltmengda i det ferdige resultatet. Slik gjorde eg det: Heimelaga tacokrydder 2 ts chilipulver 1 ss paprikapulver 2 ts urtesalt 1 ts peppar 1 ts spisskummen 1 ts malt koriander 1 ss maisenna Bland alt det tørre. Oppbevar krydderblandinga på eit tett glas, det går med 1 ss krydderblanding til 400 g kjøt. Hakk ein løk og to fedd kvitløk fint. Eg hakkar den grovt, og køyrer den saman med kvitløken i ei matmølle slik at det ikkje blir løkbitar …
Her er nokre bilde som bør få vere med frå turen til botanisk. Det første er ein enorm forsythia, som står ved den gangvegen som kjem opp frå Jens Bjelkes gate. Det andre er ein vårkornell, og blomane på det tredje bildet er Caltha palyustris Flore Pleno, ein variant av bekkeblom. Dei er fine, sjølv om dei er gule.
Jørgen Nordlund (38) er i dag ansatt som ny kvinnelig slalåm- og storslalåmtrener i Norges Skiforbund. Pressemelding frå Norges Skiforbund.
Huskar du sitronane eg sylta for nokre veker sidan? No har det gått ein og ein halv månad, og eg opna glaset for å finne ut korleis dette hadde utvikla seg. Eg tok ut ein båt, skylde av den saltet, fjerna fruktkjøtet (som er alt for salt) og skar den i tynne strimlar. Den smakte intenst sitron, salt og godt. Av ein eller annan grunn minte den meg om ein dry martini, eg såg for meg ein slik med ein liten bit sylta sitronskal i staden for ein oliven. Men sylta sitronar er ein nord-afrikansk, nærare bestemt marokkansk måte å bruke sitronar på. I marokkansk mat vert sitronskalet gjerne brukt for å smaksette rettane ein lagar i den tradisjonelle taginen, ei leirgryte med eit hatteforma lok som ein brukar for å dampsteike kjøtrettar. Særleg rettar med kylling og lam vert servert med ein saus smaksett med sylta sitron. Når eg no hadde denne skatten i hendene måtte eg altså eksperimentere litt. Eg lagde det eg kallar ei nord-afrikansk gryte, som eg serverte med bulghur. I …
-Eller berre ein ti-på-to-gutt?
– i botanisk hage. Magnoliaene blomstrar, og rhododendronen står med lysande rosa knoppar. Vakre primulaer står og vippar med blomen mot sola og oss som ser på. Og kjære. Vakkert!
Camilla kom med ei utfordring til meg: Kva skal ein servere på fest til 100? Eg er ikkje vond å be, så her kjem mitt menyforslag. Eg foreslår to salatar, ein gresk og ein libanesisk taboluleh, tre hovudrettar; laks med pesto, svinekam og kjøttbollar i tomatsaus, samt fruktsalat med ostekrem til dessert og ei kake til slutt. (Kake kan du enkelt be andre om å lage. Gje dei gjerne konkrete ønske og volum.) Litt om innkjøp først: Når ein lagar mat til 100 lønner det seg å kjenne nokon som har tilgang til engros-handel. I Oslo-området og mange andre plassar finst det storcash-butikkar, der ein må ha kort for å handle. Eg har kort der gjennom skulekorpset eg er med å administrere, og det skal ikkje mykje til for å få eit slikt kort. Alle som driv kaféar, restaurantar og kioskar får det, og alle frivillige organisasjonar får det, berre dei har eit organisasjonsnummer. Ikkje alt løner seg å kjøpe der. Nøkkelen til gode innkjøp er å vite kva ting SKAL koste. Vi blir lurt …
Invitasjonen min til spørjerunde var ikkje nokon kioskveltar, sjølv om mange var innom her i går. Det er vel berre GundaM som har kome med eit skikkeleg spørsmål til meg, og det er slik: Da kommer jeg med et spørsmål; Hva parfyme vil du anbefale til meg tror du…? Må innrømme jeg liker bedre mannfolk parfyme enn dameparfymer. Før gikk jeg med Chanell men nå… Klem i natten til deg Eg er også fascinert av herreparfymar, så eg har prøvd litt forskjellig. Du seier ingenting om kva for ein Chanel du har gått med før, det er så mange. Men i allfall: Dei herreduftene eg har presentert her i bloggen er Karl Lagerfeld Kapsule-duftene, Bulgari Black og Miller Harris Feuilles de Tabac. Feuilles er vel teknisk sett ei unisex-duft. Felles for desse tre er at dei er av den orientalske, krydra, varme typen. Eg skal nemne to til, nemleg Calvin Klein Obsession for men og Chanel Egoïste. Obsession for men er det nok ikkje mange damer som går med, men Egoïste er ganske vanleg å bruke …
Utruleg, i løpet av dagen passerer eg 20 000 besøkarar! Då eg passerte to vekers blogging lovte eg å svare på alle spørsmål eg fekk, og jammen fekk eg ein del. Kanskje kan eg få fleire no? Altså: Har du spørsmål som du trur eg kan svare på, så fyr laus, så skal eg gjere mitt beste. Bloggen handlar om mat, parfyme, musikk og hage, men eg har berre overfladiske kunnskapar på alle desse felta. Det hindrar meg ikkje å synse i veg, så spør, så får du vurdere om svaret er brukande!
Eg veit at eg har lesarar over heile landet, så eg skal ikkje gni det inn, men resten av dagen skal tilbringast UTE. Her er fredagsblomane mine, flammande papegøyetulipanar. Ha ei fin helg, alle de gode menneska som stikk innom!
Dei siste dagane har eg fått veldig mange søketreff på konfirmasjon. Det er tydeleg at mange planlegg dette overgangsritet på denne tida, og treng inspirasjon til mat som kan serverast. Mange har også søkt på “billig mat” konfirmasjon. Tidene er trangare enn på lenge, og mange kan ikkje legge ned store summar i ein konfirmasjonsmiddag. Samstundes kan ein vere rådlaus når det gjeld kva ein bør servere. I fjor lagde eg konfirmasjonsmiddag til sonen til ei venninne, og eg brukte 1500,- på ein middag til 25 personar. Då serverte eg ei soppsuppe til forrett, heilsteikt entrecote med bakte grønsaker, saltkokte poteter og rauvinssaus til, og pannacotta med jordbærsaus og honningkaketoast til dessert. Eg lagde honningkaka, soppkrafta og sausen på førehand, og vertinna lagde pannacottaen dagen før. Alt det andre gjorde eg og to til (men det hadde vore nok med ein til) klart same dagen. Det eg postar i dag er handlelista eg brukte, samt arbeidsplanen. Det gjer eg for å vise at dette er overkomeleg, og for å vise korleis ein plan kan sjå …
Eg har aldri elska heimkommunen min utan atterhald. Kanskje gjer ingen det? I oppveksten orienterte eg meg meir mot Ulsteinvik og Volda, ikkje mot “fiskarane” i ytre delen av kommunen. Men kvar gong eg kjem heim undrar eg meg over kor verda går framover, også der. Det er mykje eg kunne seie om rask rikdom, vått ver og andre faktorar som verkar inn på livet der, men eg skal ikkje gå inn på det no. Eg vil vise dokke denne filmen, som krinsar om Herøyspelet, naturen, folket og vaflene. Den viser solsida av livet der, og den er jammen verd å vise fram. Følg ekstra godt med rundt 3:00, det er heimbygda mi. Fint, ikkje sant?
Slit du som eg med skvallerkål i hagen? Tyskerkål kallar nokre den, prestegardsugras er eit anna namn den er kjent under. Aegopodium podagraria heiter den på latin, og som namnet seier skal den ha ei viss effekt mot urinsyregikt. Dei fleste ser på den som ei plage, sjølv om enkelte entusiastar samlar på ein variegert (brokblada) type som visstnok ikkje skal vere så invaderande. For invaderande er verkeleg rett adjektiv på denne planta. Den spreier seg med røtter og med frø, og tek kreftene og til slutt livet av dei fleste vekstar den hamnar saman med. No har eg lært meg å leve med skvallerkålen, og det gjer eg ved å ete den. Små, spede skvallerkålblad smakar som spinat, og kan brukast i salatar, stuingar og supper. Her skal du få oppskrift på ein pai med skvallerkål og oliven, og ei suppe. Skvallerkålrettar smakar best når du brukar nye skot. No tidleg på våren er det lett, då er det berre å plukke i veg. Når den er i god vekst kan det lønne seg …
Nei, dette handlar ikkje om å så urter eller sommarblomar på kontoret, men korleis ein kan gjere sitt for at arbeidsplassen ein er på belastar miljøet minst mogeleg. Eg er “miljøansvarleg” der eg jobbar, og held akkurat på med ein plan for korleis vi kan redusere søppel og energiforbruk, samt gjere meir miljøvennlege innkjøp og reiser. Denne videoen inneheld ein heil del tips som er praktiske å ta med seg. Vinduslufting ville nok få vårt ventilasjonssystem til å slå krøll på seg, men elles er det meste her gode tiltak for å skape ein grønare arbeidsplass. Kanskje noko du kan foreslå der du jobbar?
Her kjen endå ei av desse fine langpannekakene som kan delast opp i fire til kakelotteri eller i snippar til 17. mai, konfirmasjon eller til loppemarknad. Eg brukar same basisrøre som i mine mor monsen/tosca-oppskrifter, men denne er dobbel storleik til full langpanne. Slik gjer du det: Appelsinkake 6 egg 6 dl sukker 2 dl rømme eller kesam 1 dl mjølk 9 dl kveitemjøl 4 ts bakepulver 250 g smelta smør Visp egg og sukker til eggedosis. Bland i rømme/kesam og mjølk. Bland mjøl og bakepulver, og sikt det i medan du rører jamt og trutt. Ha i det smelta smøret til slutt. Denne porsjonen passar til ei vanleg langpanne. I tillegg treng du; Ein appelsin 100 g firkløver 50 g smør 0,5 dl mjølk 150 g melis Sett omnen på 180 grader. Kle langpanna med bakepapir. Vask appelsinen godt, og tørk den. Riv det ytterste, oransje skalet av på eit rivjern eller med eit zest-jern, og bland det i mjølet. Press safta av appelsinen, og bruk det i røra i staden for same mengde mjølk. …
Kjært barn har mange namn, det har eg konstatert her tidlegare. Paté og postei er vel stort sett det same, men nokre hevdar at det er meir kjøt og mindre spekk i patéane enn i posteiane. Om det stemmer veit eg ikkje. begge delar kan serverast lunt eller kaldt. Rillette er ein fransk form for postei der kjøtet er kokt i feitt, og så arbeidd saman til ein slett masse som stivnar. Creton er den fransk-kanadiske versjonen av det same. Det som er att av feittet vert gjerne hatt på toppen for at posteien skal halde seg lenger. Confit, som ein ofte kan få av andekjøt, er byrjinga på ein rillette, då er kjøtbitane ikkje mosa, men heile liggande i feittet. Sånn sett er min leverpostei nærare ein rillette enn ein paté, i og med at eg gjennomvarmar levra før eg køyrer den glatt med feittet og har den i former. Leverposteien min er med kyllinglever, og den er definitivt av den lettvinte men kjempegode typen. Den skal ikkje steikast i omn, så når den …
Her kjem endå ei Heidi-oppskrift, denne gongen har ho laga ostesufflé. Kast deg utpå, og prøv ein gamal, fransk klassikar! Alt godt Det er ikkje så ofte eg lager sufflé. Lenge trudde eg at det var for vidarekomande, men det var før eg laga min første. Har du aldri laga sufflé før har du gått glipp av ein god smak! Å lage sufflé er ingen heksekunst. Men før eller seinare dett han ned. Spørsmålet blir berre kor lenge du klarer å halde han luftig. Av og til dett han ned allereie i omnen, og er du heldig får du han på bordet før han kollapsar. Heldigvis det er gjestane som skal vente på suffléen og ikkje omvendt. Men merk deg at han er like god høg som lav. Eg prøvde lenge å lage ostesufflé frå eit reklameblad, men feilen var at oppskrifta innheldt alt for mykje ost. Dette oppdaga eg ein gong eg hadde for lite. Dei fleste har ei suffléform ståande på kjøkkenet nærmast ubrukt, ei høg rund form med rette kantar som er …
Denne parfymen hadde eg på åttitalet, men det er ikkje dufta eg huskar best. I parfymeriet i Ulsteinvik, der eg var innom støtt og stadig, delte dei ut ei slags reklameavis for Charlie, som var den første beskrivelsen eg såg av kva det innebar å vere ei karrierekvinne. Denne avisa gjorde at eg strakk meg ein halvmeter trur eg, og eg slukte kvart eit ord i den. Det var lange lister med kva ei Charlie-kvinne gjer og ikkje gjer, eg huskar aller best denne: En Charlie-kvinne har en klokke – og bruker den! Litt utløpt på dato no, men det er morsomt å sjå tilbake på den tida då det å ha på eit armbandsur var uttrykk for å vere moderne. Eg fann denne Charlie-filmen nyleg, og den er også eit døme på kva type kvinne denne parfymen var retta mot: At filmen har Sharon Stone i hovudrolla er berre ein bonus. Og dufta? Bilverkstadnotane er med for full musikk, med dagens terminologi ville ein vel seie at den luktar ganske kjipt. Enkelte meiner den …
Etter at eg for nokre år sidan kom til at eg ikkje måtte gå på ski fordi om mor mi ville det, har påska fått ein heilt ny verdi i mitt liv. Eg feirar bypåske, besøke-familie-påske og i år feira vi reise-til-våren-påske. Snøen låg framleis i hagen då vi pakka bilen og vende nasen mot Danmark. Grønt og vent var det der, og blomane var komne mykje lenger enn her hos meg. I butikkane var det knallraude, solmodne tomatar frå Spania, små, søte sukkererter og eg fann dette vinhavet som dei snakkar om i EU. Du har sikkert høyrt at dei held seg med eit smørberg, eit vinhav og ulike andre oppsamlingsstader for overproduksjon frå den europeiske landbruksmarknaden. Vinhavet ligg og skvalpar i butikkane på grensa mellom Danmark og Tyskland, der kostar 10 liter raud vin i pappkartong 70 kroner. Det er ganske sikkert ikkje første klasse, men førsteklasses vin var jammen ikkje dyr den heller. Så vi gjekk inn i sydlandsk modus, og koste oss med europeisk overproduksjon av toppkvalitet. Kloke av skade tok …
I dag skulle eg ut på hagemesse med nokre av venninnene mine, og eg skulle halde på i hagen etterpå. Eg sto og kika inn i hylla der parfymene mine sto, og plutseleg såg eg klart og tydeleg kva som skulle vere dagens duft; Lancome Aroma Tonic. Det er ei grønn, frisk duft, som i tillegg til å ha dette friske ved seg også har eit hint av krydder. Den opnar med den sprudlande og komplekse dufta av lime, og så utviklar den seg i ei varmare retning. Eit hint av ingefær og kardemomme gjer at den har sødme og bitterheit i ein velbalansert komposisjon. Den held lenge, sjølv om den berre er ein “splash”, ikkje ein ekte parfyme. Den løftar meg verkeleg opp og ut når eg treng det, den har noko markant naturleg ved seg. Det følest ikkje jålete å ha på seg denne på ein skogstur, det følest berre rett. Eg har ikkje funne den i Norge dei siste åra, men i København veit eg dei har den på Magasin. Prøv den …
Opp og hoppe, dagen ligg solstrålande og fin framfor oss, og eg skal på hagemesse på lillestrøm og heie på desse damene, og ta med meg nokre fine hageskattar heim. Men først skal eg ha frukost, ein ekte søndagsfrukost. I dag har eg lyst på ein omelett, og ikkje av dei tjukke, brunsteikte, men ein som berre så vidt har spasert forbi komfyren. Eg likar ikkje omelettar som har tjukk brun skorpe under, og då må ein lage den med lett hand. Det er viktig å ha litt feitt i panna, og å bruke jamn, låg varme. For meg kan omeletten gjerne vere ganske naturell, eg likar den med berre litt riven ost på. Du kan også ha på bacon, då ville eg ha steikt baconet først, teke det ut og steikt omeletten i baconfeittet før eg har kjøtet på omeletten til slutt. Krydderurter av ulikt slag er også godt i ein omelett, tilfeldigheitene ville at eg ikkje hadde det i dag. Til omelett brukar eg helst friske urter, tørka passar ikkje så bra, syns …
Denne typen hendingar får tårene til å trille på meg. Kjensla det vekker i meg er gleda over å jobbe målretta for å innstudere noko, framføre det, vinne publikum og motta applausen. Når du står der, og er aktør, er du hundre prosent fokusert på oppgåva. Etterpå er det ei deilig forløysing, ein tilstand av eufori fordi du har klart det, fordi det gjekk bra. Eg unner alle å kjenne dette på ein eller annan måte, i ei eller anna uttrykksform. Og viss nokon vil arrangere ei danseoppvising som tek pusten frå dei reisande på Oslo S så står eg først i køen. Eg er med!