Month: september 2010

Fårikål-dagen!

Published by

I dag er det fårikålens dag, det heldt eg nesten på å gløyme! Det er eit lykketreff at lammeslaktinga og haustinga av kålhovud kjem samstundes, syns du ikkje? Nokre eg kjenner vil ha ram vérasmak på fårikålen sin, men eg er ei smakspingle (eg har fortalt at eg ikkje et sild, ikkje sant?), og syns at den gode, milde smaken av lam kokt passe lenge i fersk kål er mykje betre enn den ramme ullsmaken du får når det er gamle dyr som er slakta. Jada, vi hadde sikkert fårikål i fjor og, og året før der, men viss denne matspalta kan få ein ny tenåring eller nyboren hybelbuar til å forstå at fårikål er lett, billig og nydeleg mat så får dokke fårikålekspertane som har gjort dette år etter år bere over med meg. Uansett løner seg å legge litt pengar i kjøtet. Dess meir kjøt i kjøtstykka, dess mindre griseri, bein og feitt. Men det må vere kjøt med bein, for mergen gjev mykje smak. Eg prøver å finne nokre fine bogskiver når eg lagar …

Juks og bedrag

Published by

Eg har tidlegare skrive om det å kjøpe inn, og korleis butikkane gjer sitt beste for å lure oss forbrukarar til å betale meir enn nødvendig. Midt på sommaren i 2009 vart marknadsføringslova endra. Tidlegare var det eit ganske strengt forbod mot tilgift i Norge. Tilgift er når du får noko på kjøpet, noko som skal lokke deg til å kjøpe ein ting. Etter at den nye marknadsføringslova trådte i kraft, vart dette forbodet oppheva. Dette har dei store matvarekjedene utnytta til fulle. Butikkane er fulle av tilbod om “deal”, der du får cola på kjøpet viss du kjøper pizza, eller saus på kjøpet når du kjøper kylling. Du får tre for prisen av to, og to bleiepakkar for prisen av ein. Som innkjøpar mislikar eg tilgiftssystemet. Ja, det er flott å få noko. Men får du det du treng? Vil du ha cola? Kanskje du hadde tenkt å parmesangratinere kyllingfileten, kva skal du då med saus? Kanskje sausen går ut på dato før du får brukt han? Eller kanskje du ikkje likar den valgte …

mammamat

Published by

Mammamat er det mamma et når barna ikkje er der, eller barna vil ha søppelmat, og ikkje har lyst på mammamaten. I går var mammamaten risotto med spekeskinke. Spekeskinka er ein skalk av sommarskinka, den syng på siste verset. Skinka skar eg tynt på kjøtskjeremaskinen min, ei fantastisk innretning som alle heimar burde ha. Slik lagde eg risottoen: Enkel risotto 1 dl arborioris 3 dl kyllingbuljong Ein skvett kvitvin 3 champinjongar eller annan sopp Ein kvart løk 1 dl frosne, grøne erter 3 ss riven pecorino eller parmesan Finhakk sopp og løk. Smelt smør i steikepanna, og ha i sopp og løk. La det frese til det er mjukt og blankt, men ikkje brunt. Hell vinskvetten i panns. Slå i risen, og la vinen koke inn. Slå på litt og litt kraft, og la den koke inn mellom kvar skvett. Når risen er “al dente” (med ørlite tyggemotstand) har du i ertene, og lar det dampe eitt par minutt til. Rør inn osten, og server med nyskoren spekeskinke. Med pecorino er denne retten mjølke- og …

I’m beautiful!

Published by

-Og det er heilt sant, for fru Storlien har sagt det! Eg er i storfint selskap og, det forstår eg når eg ser dei andre ho har gitt prisen til. Vilkåret for å motta denne prisen er at eg fortel sju tidlegare ukjente ting om meg sjølv. Så meddelsom som eg er så har eg ikkje så mange løyndommar, men eg prøver meg: * Eg har ikkje bil, men av og til skulle eg ønske eg hadde. Men den må vere gratis, og det er veldig vanskeleg å finne har eg høyrt. * Eg er veldig glad i å treffe nye menneske. Dersom ei dame pratar i veg til deg på trikken eller i butikken, kan det vere meg. * Eg er usannsynleg gløymsk og distré. Sjølv om eg har passert førti legg eg att jakker (kvar er den kvite anorakken min?), mobiltelefonen eller handleposar på dei raraste plassar. Det verste er at eg stort sett har fått ting tilbake. Unntatt den anorakken, altså. * Eg ser skrivefeil. Av og til skriv eg feil sjølv, …

Lay all your love on me

Published by

I wasn’t jealous before we met Now every girl that I see is a potential threat And I’m possessive, it isn’t nice You’ve heard me saying that smoking was my only vice But now it isn’t true, now everything is new And all I’ve learned has overturned I beg of you Don’t go wasting your emotion Lay all your love on me Don’t go sharing your devotion Lay all your love on me It was like shooting a sitting duck A little small talk, a smile and baby, I was stuck I still don’t know what you’ve done with me A grown-up woman should never fall so easily I feel a kind of fear when I don’t have you near Unsatisfied I skip my pride I beg you dear Don’t go wasting your emotion Lay all your love on me Don’t go sharing your devotion Lay all your love on me I’ve had a few little love affairs They didn’t last very long and they’ve been pretty scarce I used to think that was sensible …

I komitéen

Published by

Som alltid er eg i komitén. No dreg eg ut til festlokalet for å hjelpe førtiåringen med å rydde etter festen. Det må til, når 66 livlege førtisar har feira bursdag til seint på natt. I mellomtida regjerer mor mi på kjøkkenet, og lagar fårikål til heile familien. Det blir ein slags drive-in-middag, der gjestane kjem innom mellom fotballkampar, sjukebesøk og utsoving for å få haustens favorittmiddag. Ha ein fin dag, du og!

Meir dessert…

Published by

Denne helga har søstra mi førtiårsbursdag, gratulerer, kjære du! 🙂 Eg lagar dessertar til eit selskap til sytti, og vertinna vil gjerne at folk skal få velge mellom forskjellige dessertar. Difor har eg laga 35 glass med appelsinsjokolademousse, 35 glas med mokkasjokolademousse, 40 porsjonar med pannacotta, denne gongen med multesaus, og sikkert nærare femti glas med god, gammaldags trollkrem. Trollkrem er ein kjempefin allergikardessert, gluten- og mjølkefri. Trollkremen lagde eg slik: 1,3 liter tyttebær 4 dl sukker 3 eggekviter Pisk alt i ein diger kenwood på full fart til det blir ein fluffy krem. Denne oppskrifta fyller den største kenwooden fullstendig. Del opp porsjonen viss du skal ha færre enn sytti gjestar. 😉 Have fun!

Not for the faint hearted

Published by

Folk jobbar med mykje rart, dei to som er i denne filmen arbeider i toppen av master med teknisk vedlikehaldsarbeid. Det hadde ikkje vore meg, så mykje kan eg seie. Eg har ikkje høgdeskrekk, men eg har livet kjært. For at vi skal ha fjernsyn, mobiltelefonar og andre duppedittar er det sikkert nødvendig med slike master. Og nokon må vedlikehalde dei. Eg er berre glad at nokon gjer den jobben, slik at eg slepp. Denne filmen kjem med advarslar. Ikkje sjå den viss du har tendensar til høgdeskrekk. Og viss du ser den, husk å puste. Eg heldt på å svime av, eg trur eg holdt pusten nærare eit halvt minutt midtvegs. Unngå det. And have fun.

Heldige meg…

Published by

Inni denne pakken låg det to prøver, den eine i voks og den andre i sprayform. Det er den nye Eau Duelle frå Diptyque som har kome til Heaven Scent. Eau Duelle er ei lekker vaniljeduft, lett krydra, med litt sitrus i seg. Eg får ein følelse av å “ha på meg” ein deilig kopp varm te med mjølk og søte krydder. Den er ganske potent, men ikkje skarp. Etterkvart får den eit preg av tobakk, ikkje røyk men den søtlege sydlandske lukta av ein tobakkspung. Når den tørkar inn vert musken meir framtredande, og den er ei utprega få-lukte-meir-duft. Du får lyst til å snuse heile tida – viss du likar vanilje. Ein tanke slo meg, den luktar slik eg skulle ønske Shalimar lukta på meg. Eg elskar Shalimar på andre, men det er noko i den som ikkje fungerer. Eau Duelle er Shalimar si høflege og lett androgyne kusine. Sidan eg har D&G The One, Acqva e Zucchero og Havana Vanille kjem nok ikkje denne til å kome inn i mitt skap med …

Don’t let the sun catch you crying

Published by

Ei av mine heltinner; Rickie Lee Jones. Don’t let the sun catch you crying The night’s the time for all your tears Your heart may be broken tonight But tomorrow in the morning light Don’t let the sun catch you crying The nighttime shadows disappear And with that go all your tears, baby For the morning will bring joy For every girl and boy Don’t don’t don’t don’t let the sun catch you crying Oooo baby You know that crying’s not a bad thing But stop your crying when the birds sing Oh no no no Just don’t forget that love’s just a game And it can always come again So don’t let the sun catch you crying Don’t let the sun catch you crying, baby Tomorrow in the morning light Everything gonna be all right

Styr unna twitter…

Published by

Til høgre her ser du ein knapp som fører deg til Alt godt på twitter, der du kan følge meg og mine meir eller mindre kloke utsegner. Men dropp det i dag. Det er eit virusangrep på Twitter as I type, og berre du fører pila over lenka så retweetar du viruset. Kom heller innom igjen i morgon, då har ekspertane sikkert klart å fikse problemet.

Klassisk minestrone

Published by

Minestronesuppe er ei av våre familiesupper. Den har blitt servert i bursdagar og andre samanstimlingar, og er veldig takknemmeleg og billig festmat. Ikkje til dei fine festane, men til kvardagsfestane, og dei er vel så viktige som dei fine. Fordelen med denne suppa er at den er veldig lett å utvide. Kjem det fleire gjestar vippar eg oppi meir pastasaus, meir bønner og meir buljong/kraft, og så blir det mat til to eller fire til. Den kan varierast i det uendelege. Dette er ein slags italiensk lapskaus, der ein tek dei grønsakene ein har i huset. Har du eit juliennejern eller ein mandolin kan du gjerne kutte grønsakene på den. Då blir dei alle i stilig, langsmal suppefasong. Dei kokar fort og, når dei ikkje er så tjukke. Slik gjer du det: Minestronesuppe 1,5 liter vatn To buljongterningar 100 g bacon Matolje Ein løk To-tre fedd kvitløk To-tre stilkar stangselleri To gulrøtter Ein kålskalk viss du har Eit glas pastasaus Ein boks bønner i tomatsaus (eller ein boks hermetiske erter) Sukker, salt og peppar ½ …

Life is a minestrone

Published by

Deilig surrealistisk 10cc, inspirert av at eg hadde kald lasagne til middag… I’m dancing on the white house lawn Sipping tea by the taj mahal at dawn Hanging round the gardens of babylon Minnie mouse has got it all sewn up She gets more fan mail than the pope She takes the mickey out of all my phobias Like signing cheques to ward off double pneumonia Life is a minestrone Served up with parmesan cheese Death is a cold lasagne Suspended in deep freeze I’m leaning on the tower of pisa Had an eyeful of the tower in france I’m hanging round the gardens of madison And the seat of learning And the flush of success Relieves a constipated mind I’m like a gourmet in a skid row diner A fitting menu for a dilettante Life is a minestrone Served up with parmesan cheese Death is a cold lasagne Suspended in deep freeze Love is a fire of flaming brandy Upon a crepe suzette Let’s get this romance cooking, honey But let us not forget …

Pizza på nye vegar

Published by

Sidan pizzaen kom inn i mitt liv tidleg på syttitalet har den endra seg på mange vis. Det byrja med tjukk botn, langsteiking på 200 grader og skiver med tomat. Blæh. Etter kvart fann eg ut at tynn botn var tingen, og at fyllet heller ikkje skulle vere i tjukke lag. Tomatsaus og bacon vart ein favoritt, barna vil ha mais, og vi vaksne vil ha løk og kanskje oliven. Alle mine pizzaer endrar seg frå gong til gong. Vegen blir til medan ein går frå komfyren til kjøleskapet. Sist eg var på pizzarestaurant fekk eg ein såkalla kvit pizza, og den smakte heilt fantastisk. Sidan då har eg leita etter den perfekte oppskrifta. No kjenner eg at eg byrjar å nærme meg. Den kvite varianten har som regel rømme eller kesam som base. Begge delar funkar fint, du treng ikkje bruke ein feit type. Rømmen/kesamen kan krydrast eller smaksettast  med andre ting. Ost er også alltid med, gjerne fleire ulike i blanding. Ost og rømme må ha noko meir å spele på smaksmessig, denne …

Ei duftande gåve

Published by

Ein kollega av meg hadde vore med på å rydde etter eit dødsbo i familien, og sidan ho veit at eg er oppteken av parfyme tok ho det som ingen ville ha med til meg. O lykke! Dette var ein skatt. Eg fekk ei flaske med Choc av Cardin, ei klassisk 4711, den bestemora vår brukte og ein ambercologne frå Honoré Payan, eit Grasse-firma som har gått ut av soga. I tillegg fekk eg to miniar, som eg elskar, nemleg Madame Rochas og Champagne frå Yves Saint Laurent. Då Champagne vart lansert i 1993 slo vinbøndene frå distriktet Champagne seg vrange, og kravde at YSL skulle endre namnet. Det gjorde dei etter rettsleg pålegg, no heiter dufta Yvresse, og den er reformulert mange gongar. Den eg fekk er frå før bøndene fekk gjennomslag. Så viss du vil lukte på originalen, så får du stikke innom på ein kopp te ein dag, så skal det nok bli ei råd. Er eg ikkje heldig?

Note to self

Published by

Ikkje drive med fotpleie med skarpe gjenstandar. Konsekvensane kan vere store, i form av blødningar, akutt behov for plaster og sterk smerte der den skarpe gjenstanden har gjort skade. Også veldig dumt å gjere skade på finger eit og eit halvt døgn før det skal kokast rømmegraut til 70 menneske. Husk å kjøpe gummihanskar.

Fin fredag

Published by

Det er deilig når sola skin, og energien er der sjølv om arbeidsveka er slutt. Og det kjem godt med, på søndag er det ny konfirmasjon, denne gongen med sytti gjestar, og rømmegraut med tilbehør, dessert og kakebord. Eg har allereie hatt ein runde i hagen, rydda og fjerna daude plantar og til og med fått luka litt. Eg lærer aldri, gjekk i gang før eg hadde vore oppe og skifta, så den kvite, pene jobbuksa er ikkje så kvit og pen lenger. Det har eg etter far min, han har hatt (og har) mange rundar i bussgarasjen i findressen. No skal eg avgarde og planlegge konfirmasjon, eg vil berre aller først ynskje deg som stikk innom ein fin fredag, og ei fin helg.

Gratis Dag og Tid, anyone?

Published by

Eg har fått lov til å gi bort tre vekers gratis abonnement på Dag og Tid, den fine nynorskavisa som eg vaks opp med, som alltid kom på laurdag (no kjem den på fredag) og som eg likar så godt. Viss du har lyst på tre fredag med Dag og Tid gratis, så send meg ein mail. Då kan du tre fredagar på rad kose deg med ein intellektuell og humoristisk gåvepakke. God fredag!

Are you fantasy prone?

Published by

Eg prøvde lenge å tru. Når ein veks opp på vestlandet med pinsehuset og kyrkja i gangavstand og vegg i vegg er det ein heilt naturleg del av livet. I mi næraste familie er det flust med prestar, og iallfall to av besteforeldra mine (på kvar si side) hadde ei sterk personleg tru til sin siste dag. Men trass i tapre forsøk ga det meg ikkje stort. Dette har fått meg til å filosofere litt rundt det med tru og realisme. Enkelte finn inspirasjon og mystikk i ting som eg finn heilt naturleg og matter-of-factly. I mi verd har det meste ei naturleg forklaring, og har det ikkje det ved første augekast er eg ganske sikker på at om ein forskar nok på det så finn ein ei. Slik er det ikkje for alle. Enkelte menneske har ei sterk søking etter overnaturlege fenomen og opplevingar i seg. Det er ifølge ikkje så ny  amerikansk forsking eit kjent fenomen i psykologien at ein andel av oss menneske har denne eigenskapen i oss. Den heng saman med forestillingar …

Alt godt prøver å rydde opp

Published by

Det er tydeleg at bortsett frå den magiske konvolutten som kom igjennom til Elisabeth har ingen fått stokkrosefrø. Noko har skjedd, men kva veit eg ikkje. Eg har sendt ein mail til mi franske venninne som bur der frøa er, og spurt henne om ho kan sende ei ny ladning, viss det framleis sit frø på stokken. Er vi heldige så kjem det nye frø frå France før vi veit ordet av det. Kryss fingrane, og lytt til litt tolmodigheitsmusikk/puddelrock i mellomtida.

Frøtrøbbel?

Published by

Kvann- og matremfrøa har gått i posten, så der burde alt vere i rute. Men to av dei som eg sendte stokkrosefrø til har ikkje fått sine. Kan dokke andre som skulle få stokkrosefrø melde frå om dei har hamna i postkassa eller ikkje? Eg gjekk ikkje til posten med dei sjølv, eg sende dei med ein som eg trudde var ærendsfør, men han var kanskje ikkje det?