I dag har eg lagd det som i det italienske kjøkkenet kjem nærast opptil den sunnmørske ballen; gnocchi. Så vidt eg har klart å bringe på det reine uttalar ein dette ordet njåkki. Eg lærte på den harde måten at ein ikkje uttalar det njokkji. Då eg sa det til ein italiensk kelner som kom med steikt fisk til meg, han kom med endå ein porsjon med steikt fisk…

Gnocchi er eit tilbehør som kan brukast ved sidan av kjøttrettar, ein tradisjonell bolognesesaus eller pesto. Den vert laga av ei blanding av kokte, moste poteter og ei overraskande stor mengde mjøl.

Eg salta litt (ikkje alle oppskrifter har med salt i sjølve deigen) og litt parmesanost. Dette er ein stor porsjon, men gnocchi er billig å lage, og når du først gjer det kan du like gjerne lage ein stor porsjon og fryse ned halvparten.

Som med ballj er gnocchi best med gamlepoteter. Dei har mykje tørrstoff, og bitt saman desse potetdingsane på ein god måte. Nypoteter har for mykje væte i seg, og vert seige og rare. Eg brukte det tradisjonelle italienske mjølet, tipo fino. Det har ei mykje finare utmalingsgrad enn det norske. Det gjev mindre fiber, men ei fantastisk evne til å bitte væte, som i gnocchideig, i fersk pasta eller i bakverk.Slik gjorde eg det:

Gnocchi

1 kg gamlepoteter, eg fann beate

220 g mjøl, gjerne tipo fino

1 ss salt

1 egg

50 g riven parmesan (kan droppast eller utsetjast)

Kok potetene, og la dei kolne. Skrell dei og press dei gjennom ei potetpresse eller mos dei med ein potetmosar. Bland saman mjøl, potetmos, egg, parmesan og salt til ein jamn deig.

Trill deigen ut i lange pølser, tjukke som ein dametommel. Kutt gnocchiane ein centimeter breie, og trykk dei litt med ein gaffel dyppa i mjøl. Kok dei i godt salta vatn i 2-3 minutt til dei flyt opp. Fisk dei opp med ein fiskespade, og legg dei på eit vidt fat.

Eg planlegg å steike mine gnocchiar i smør med urter og asparges, men det skal eg gjere i ettermiddag, så i kveld får du kanskje bilde av det.