Eg må berre beklage at eg ikkje klarer å halde tritt og lese alle dei fantastiske matbloggane som finst. Men ved ei tilfeldigheit kom eg over denne, og eg må berre dele dette innlegget. Den uhøgtidelege og ærlege måten Maj-Britt Aagaard deler den fine og triste historia om far sin på rører meg veldig. Og eg er sikker på at den kaka er god og.