All posts filed under: Reise

Ein lang og fin dag

Published by

Her er to firfisler som vi vart kjent med i dag: Byens beste isbar (ifølge folk som har testa mange) og fire fargerike damer som vi ikkje vart kjent med. Solnedgang over Roma-ruinar Tiberen er elva som renn gjennom Roma, og dette er Ponte Fabricio, brua som bitt Tiberøya til nordaustsida av Roma. Fint, ikkje sant? Iste corretto og tjekkisk øl: Ei dameveske laga av ølboksringar. Utruleg! (Og ein pen mann ved sida av, men han eg har attmed meg er så flott at denne italienaren gjorde ikkje særleg inntrykk.)

Pasta alla Fabricio

Published by

Vi har fått ein ny venn. Han heiter Fabricio, og er den einaste i kjøttdisken i vår vesle lokale supermarknad som kan nokre få ord engelsk. Eg blir stadig like overraska og glad over kor lite som skal til for at ein skal klare å ha ein meiningsfull dialog med italienarar. I dag dro vi inn til Colosseum, og vart overraska av eit heidundrande regnver. Menn som selde paraplyar gjorde gode pengar, og vi prøvde så godt vi kunne å la dei medbrakte tynne sykkeljakkene våre halde regnet ute. Det var fåfengt. Colosseum er fint, men kaotisk lagt opp, trass i at det er ein pengemaskin. Informasjonen er ustrukturert og dårleg. Vi leigde audioguidar, men vi fann aldri heilt ut når vi skulle trykke på kva knappar og kva som var nord, sør, aust og vest. Etter at vi hadde betalt for audioguidane fekk vi vite at vi måtte leige nye for Forum Romanum og Palatinerhøgda, trass i at all informasjonen låg inne i dei vi opprinneleg leigde. Slikt provoserer ein sunnmøring, og spesielt to. …

Roma sett ovanfrå

Published by

Når ein er i ein ny by er det alltid fint å kome seg opp i høgda. Roma er forsåvidt ikkje heilt ny for meg, men sist eg var her var i 1988. Dermed er eg ikkje heilt oppdatert som guide. Vi tok banen til Barberini, derfrå er det ikkje så langt å gå til Fontana di Trevi, ein av «må»-plassane i Roma. Denne fantastiske veggen som Bernini utforma i marmor er alltid like imponerande å sjå, og sjølv om vi var der på ein mandag i november rundt lunchtider så var der stuvande fullt av folk. Men fontena er like imponerande som den gongen Anita Ekberg bada i den, trass i masse folk. Frå Fontana di Trevi er det ikkje så langt å gå til Spansketrappene, eit anna vanleg turistmål. På vegen dit byrja det å regne. Vi hamna på ein restaurant, men etter å ha sett menyen og prisane gjorde vi det som eg måtte bli 45 for å våge; vi reiste oss og gjekk. Vi gjekk ikkje lenger enn rundt hjørnet, men …

Huska eg på å fortelje…

Published by

…at det er (eller var) kantarellar på Eika? Lysande gule og fine sto dei der og venta på ei som kunne sette pris på slikt. Der er sikkert meir, berre du leitar. Akkurat kvar eg fann dei vil eg sjølvsagt ikkje seie, kantarellplassane kan ein ikkje dele med nokon. Men der var ein del å ta av, det kan eg seie. Gå litt utanfor grusstien, så får du noko gyldent og vakkert å ha på brødskiva, i risottoen, til pasta eller i ein god saus. Mmmm!

Pappatur til Eika

Published by

Pappa og eg tok ein tur ut til Eika på søndag. Eika er ei øy som ligg nedanfor sørspissen av Hareidlandet. Sundet mellom Eika og Hareidlandet heiter treffande nok Eiksundet, og over dette sundet går det kjende Eiksund-sambandet, som gir Herøy, Sande og Hareidlandet fastlandssamband. Fram til Eiksundsambandet opna i 2008 var Eika utan rutesamband med omverda. Ein måtte ha eigen båt, skulle ein ut dit. No derimot, går brua som fører ned til den undersjøiske tunellen over frå Hareidlandet til Eika, og der er laga ei avkøyrsle som gjer at det er lett å dra på fottur over Eika. Eg veit ikkje så mykje om Eika, bortsett frå at den var ein del av Herøy kommune fram til 1964, då den gjekk over til Ulstein. Eg har blitt fortalt at namnet kjem av at den hadde den nordlegaste eikeskogen i Noreg, men om dette stemmer veit eg ikkje. No finst det eikebestandar fleire stader i Møre og Romsdal, iallfall, men eg trur vårt fylke framleis er rekna som den nordlege grensa for naturleg forekommande …

Kva skjedde, Volda?

Published by

For meg er Volda eit fint minne frå barndommen min og tidleg ungdom. Vi dro til Volda på julehandel, og når mor mi gjekk på lærarskulen der inne dro eg av og til inn og møtte henne. Det var alltid spennande, og ho hadde mange venninner som vi hadde det veldig kjekt med. «Byen» Volda var som eit eventyr for meg. Små, søte hus, gater som slynga seg oppover lia og spennande små butikkar der du kunne kjøpe kunsthandverk, te og kaffi og kule klede som dei ikkje hadde i Ulsteinvik eller Fosnavåg. I går besøkte eg Volda igjen, for å møte studentane på matkulturstudiet og snakke med dei om Smalhans. Etter foredraget hadde eg litt tid for meg sjølv, så eg gjekk litt rundt i mitt barndoms Volda. Sjeldan har eg blitt så trist og skuffa over ein bygdeby som der. Kva har skjedd? Dei har laga eit senter i eine enden av Volda, Spinneriet. Det har ført til at dei aller fleste butikkane har flytta dit. I dei små gatene ligg dei søte …

Shopping i Kiel

Published by

Color Line har dei to staselege båtane Color Magic og Color Fantasy som går mellom Oslo og Kiel. Mange bedrifter brukar desse båtane til seminar og teambygging, og ein kan difor innimellom risikere å stå der med ein billett til Kiel-ferja. Fordelen for arbeidsgjevar er at det er relativt lite tid som går bort til shopping og bykos, iallfall mykje mindre enn når ein reiser med København-båten. Fordelen for oss som får reise er at Kiel faktisk er ein fin shoppingby. Med litt velvilje og samarbeidsvillige pensjonistar på veg ut av båten kan ein få opptil tre og ein halv time i Kiel. Det er ikkje all verda, men det rekk eit stykke på veg. I teorien skal båten ankome Kiel klokka ti og dra klokka to, men i realiteten tek det så lang tid å kome av båten, og oppmøte er kvart på to med eit stykke å gå frå sentrum. Vel i land er det nærliggande å spasere rett fram, over gangbrua som krysser hamna, og over til kjøpesenteret Sophienhof. Der finn du …

Eg er her!

Published by

Eg presterte berre å ta ein tur på seminar til Kiel utan mobilladar, og utan den kjære macen min. Då blir det tyst frå mi side. Eg sto i resepsjonen og tasta medan telefonen lada, men blogginnlegg vart det ikkje noko av. Men eg kjem sterkare tilbake. I og med at mange tek båten til Kiel tenkte eg å kome med nokre shoppingtips frå denne fine, tyske byen som ein dessverre berre får vere i tre timar om ein reiser med ein av color-båtane. Stay tuned!

Fine Cotswold

Published by

Minn meg på at eg må skrive noko meir om Cotswold ein gong. Det er så utruleg fint der, og lett å kome dit. Litt tourist trap-følelse, men likevel veldig fint. Vegen dit går gjennom grøne enger kransa med lauvskog. Lauvskogen vert så tett at av og til følest det som å køyre i ein grøn tunnell, vegen er omslutta av det grøne. Smale vegar leier deg til små byar som ikkje har endra seg så mykje anna enn at slaktaren er bytta ut med ein godteributikk, ei antikvitetsforretning eller ei sjabby-sjik ruskograsksjappe, fordi det er det turistane vil ha. Stow on the Would, med små, fine butikkar, søte hus og deilig pub-mat. Og eit utruleg flott nettverk av stiar rundt omkring som ein kan gå tur på. Eg har lært meg å drikke cider til fish and chips. Stor jente! Her kunne vi budd. Sa eg at det er mange søte små hus her? Cotswold cottages, kallar dei desse husa. Me like. Bourton upon the water, litt meir turistifisert, men likevel veldig sjarmerande og …

No worries

Published by

Eg får meldingar heimafrå om at folk uroar seg for oss. Det er ingen grunn til det, kjære dokke. Til alle bekymra sjeler: Vi har det fint og trygt i eit roleg strøk av Oxford. Oxford er ein stille by med lite ramp og for tida mykje synleg politi i gatene. Dei som kunne finne på rampestrekar her omkring vart meir eller mindre fotfølgde gjennom gatene, dei vert haldne i kort lenke. I dag tenker vi oss avgarde til Cotswold, eit vakkert område nordvest for Oxford. Min kjære køyrer, og eg les kart og gjev ordre. Det har eg øvd på sidan eg køyrde inn i Paris med far min tidleg på åttitalet. Så det går nok bra! 🙂

Rare tider

Published by

Vi sit her i fredelege Oxford og les om opptøyar og plyndring i London og Birmingham. Det synest heilt uverkeleg at områda der vi gjekk på fredag vert raida av «opprørarar». Bakgrunnen for desse opprøra er ikkje heilt klar for meg, men slik eg har forstått det er det utløyst av at politiet i Tottenham, nord i London torsdag skulle pågripe ein person som var mistenkt for eit brotsverk. Den mistenkte heitte Mark Duggan. Under pågripinga trakk Mark Duggan våpen, og vart då skoten. Han døydde av skotskadane. Politiet sine «familiekontakter» hadde møte med familien til Mark Duggan, og dei vart då einige om at varslinga av foreldra til Mark Duggan om at sonen deira var død skulle familien ta seg av. Det er noko uklart kva som vidare skjedde, men foreldra til Mark Duggan følte at dei ikkje fekk ordentleg beskjed, og at kontakta med det lokale politiet var for dårleg. Familien organiserte derfor på laurdag ein protest mot dette, og denne protesten utarta til det første «opprøret». Mark Duggan var av afrikansk opphav, …

Ein slakk dag i parken

Published by

I går hadde vi ein slakk dag, vi trengte å kvile beina etter ein slitsom dag i London dagen før. I staden for å vere turistar så tok vi med piknikpledd og eit spel under armen. Vi stakk innom næraste pizzasjappe, og fekk med oss to store pizzaer og to flasker med brus, og så vandra vi til South Park her i Oxford. Spelet vi hadde med var Perudo, eit enkelt terningspel som ein kan sjå spelt mellom anna i Pirates of the Caribbean. Spelet finst i mange kulturar under mange namn. Dudo, Bluff eller Liar’s dice er andre namn på det. Du treng ein kopp og fem terningar til kvar spelar. Alle ristar terningane i koppen, og vender koppen oppned på eit brett (eller ei pizzaeske). Så skal ein gjette kor mange av kvart slag som totalt er under koppane på bordet. Ein kan gjette to trearar, nestemann må gjette høgare, enten i antall eller verdi, og når det kjem så høgt at det høyrest usannsynleg ut seier nestemann dudo, som betyr «eg tvilar». Då …

Hva gutta gjorde mens damene var i London

Published by

Vi tok tog til Tackley, og gikk ved en kanal i 3 1/2 mil (engelsk). Vi krysset noen togskinner, og etter at vi hadde passert togskinnene så kom et annet tog i 150 km/t (give or take), du vet, ikke noe spesielt. På veien langs kanalen møtte vi et gammelt par i ein båt. Vi hjalp dem å åpne slusene for at de skulle komme videre på Oxford Calal. Det var koselig. Da vi kom frem til Heyford så fant vi ut at det neste toget gikk om en og en halv time, så vi stoppet litt på en kioskaktig kafe  i ca. 45 min. Så bestemte vi oss for å spise litt nachos på en pub som het The bell inn. Etterpå gikk vi mot togstasjonen og møtte en mann som het Jan som kom fra Australia. Han skulle også til Oxford med tog så vi snakket med han gjennom togturen. Da vi kom fram til Oxford så spiste vi på en resturant som het Shanghai 30.  Jeg spiste kun pao (krydret kylling med …

Knocking ourselves out

Published by

London ligg og freistar ein time med toget frå Oxford. I og med at enkelte i familien har ei sterk og uthaldande evne til shopping, medan andre ikkje har det, kan det i slike situasjonar vere best å splitte opp familien for å hindre uvennskap og trykka stemning. Difor foreslo eg i torsdag kveld for min kjære at hankjønna skulle bli att i Oxford fredag, medan vi damene skulle utrette store ting i storbyen. Han syntest det var fornuftig, og tok på seg ansvaret for å halde aktivitetsnivået oppe blant dei mannlege medlemmane i familien medan vi var borte. Vi damene satte oss på toget til London i titida, og gjekk i gang med powershopping med krum nakke. Eg må innrømme det; eg har fostra eit luksusdyr. Mitt eige forbruk er ganske moderat syns eg sjølv, det eg har av solbriller er kjøpt på Hennes & Mauritz, og eg har ingen vesker som kostar meir enn 800 kroner. Av bitter erfaring veit eg at eg har ein tendens til å rote bort ting, eller dei vert …

Ein museumsdag

Published by

Det vart ein museumsdag på oss i dag; det pøsregna då vi vakna, og såg ikkje ut til å gi seg heller. Men når ein først skal gå i museum er Oxford rette byen å vere i. Vi byrja på museet for vitskapshistorie, som for tida har ei utstilling om eksentrisitet. Den presenterer eksentriske menneske, maskiner, idéar eller prosjekt. Vi såg masse spennande der, både i den faste utstillinga og i den permanente. Albert Einstein kom til Oxford og underviste om relativitetsteorien fleire gongar i si levetid. Andre gongen han kom var det ein som hadde den lyse idéen om å ikkje viske ut det Einstein skreiv på tavla etter at han var ferdig med forelesinga. Tavla vart teken vare på, og difor kan ein i dag sjå Einstein si handskrift med tavlekritt på veggen på vitskapshistorisk museum. Artig! Dei to andre musea som verkeleg er ei stor oppleving er naturhistorisk museum og Pitt Rivers Museum. Det er uråd å kome til Pitt Rivers utan å gå gjennom naturhistorisk, så dei to heng nøye saman. …

The town and the gown

Published by

Oxford er ein by som har undervisning som hovudnæring. Det er fascinerande, i farta kjem eg berre på Volda som har det på same måte. Det ligg Colleges over alt, uansett kvar du snur deg finn du noko som har tilknyting til universitetet. Det kan vere undervisningsbygningar, hybelhus, butikkar som sel genserar og paraplyar med Oxford University på eller studentbokhandlar. Vi hadde ein runde med guide i dag. På spørsmålet om ein vil reise på eiga hand eller ha ein guida tur seier dei fleste at dei vil reise på eiga hand. Eg brukar å ta ein guida tur i byrjinga av eit opphald på ein ny plass. For mange gongar har eg kasta bort tid på å surre rundt i turistfeller, medan skattane låg ein annan plass enn der eg var. Ein autorisert guide veit kvar du bør sjå, du kan stille spørsmål om dette og hint (for eksempel om Oxfords beste skobutikk – den hadde vi aldri funne elles) og du får med deg historia på ein annan måte enn å sitte med …

Steg for steg i ny by

Published by

Vi kosar oss i Oxford, med nye menneske og nye plassar å utforske. Vi nærmar oss byen steg for steg. I forgårs dro vi til Magdalen Bridge, og spiste på ein pub der. I går drog vi over brua, og byrja å utforske nærområda rundt Magdalen College. Ein skulle tru at Magdalen College uttalast magdalen, men det gjer det ikkje. Mådlin er korrekt uttale lærte vi i dag. Om det også gjeld Magdalen Street, som er vår forbindelseslinje ut i verda er uklart. Bussjåførane er spanske eller nederlandske, og hissige alle saman, så vi spør ikkje dei. Rett på vestsida av Magdalen bridge ligg Oxford University Botanical Garden. Vi byrja der, og det var eit godt val. Det er ein fin botanisk hage, velstelt og pedagogisk oppbygd med god skilting. Den ligg langsmed kanalen, og dermed midt i eit idyllisk landskap. Det er i det heile mange idyllar i Oxford. Fine bruer, lekre beplantingar og staselege gamle bygg er med på å sette stemninga. Gamlebyen er omkransa av kanalar, som ein kan padle på, ro …

Boligbytte i Oxford

Published by

God morgon! Vi kom hit til Oxford i går ettermiddag, og har flytta inn i eit klassisk britisk mursteinsrekkehus over fem etasjar. I underetasjen har dei vi bur med privat praksis, du veit slik med benk og prating om livet. I hovudetasjen har vi stove, gang og eit romsleg kjøkken, og utgang til ein nydeleg hage med lysthus, huske og blomar. I andre etasje er det bad, foreldresoverom og eit musikkrom med eit flygel! Over der har barna sine to soverom, og på toppen er det eit loftsrom som vi ikkje brukar. Romsleg, altså. I går fann vi ein fin pub, og spiste deilig engelsk pubmiddag med sheperd’s pie, rib eye steak og bangers and mash. Ostekakene vi fekk til dessert var nydelege. I dag skal vi gjere oss kjent i Oxford, puben vi spiste på i går var ikkje i sentrum, så vi fekk berre sett sentrum gjennom buss- og taxi-vindauga. Vi gler oss!

Sommardufter i heile juli

Published by

Har eg fortalt at Heaven Scent har ope heile sommaren i år? Tidlegare har dei hatt stengt nokre veker i juli, men i år får tilreisande frå fjern og nær snuse heile sommaren. Dessutan står det faktisk ei søt, ung blondine bak disken, som er i nær slekt med Alt godt, så nær i slekt som ein kan bli, faktisk. Sjølv om ho er berre femten år så har ho i mange år allereie blitt taua rundt av mor si til parfymeri i alle byar vi har vore i. Det gjer at ho har blitt kjent med mange merke, med duftnotar og alt som har med duft å gjere. Så om du stikk innom, så prat litt med henne, kanskje har ho gode forslag til kva du kan prøve. God duftoppleving i sommar-Oslo!

Eit hjarte på vandring

Published by

Begge dei to hjarta mine har vore på reise i det siste. Den yngste har vore på trygge reiser, til bestemor i Nord-Norge og med pappa til Frankrike. Spennande og kjekt, men ikkje så risikabelt. Den eldste, ho på femten derimot, er av det meir vidløftige slaget. Ho har saman med to vaksne og tre andre ungdommar reist til Brasil, for å bli betre kjent med indianarane som lever langt inne i regnskogen. Prosjektet er i regi av Senter for frivillig ungdom på Sagene her i byen, og dei reiser for å bli kjent med indiansk kultur, for å bringe bodskapen om den indianske kulturen tilbake hit og for å knytte venskapsband. Du finn masse bilde frå turen her. No er ho tilbake, i vesentleg same stand og mengd, med intrikate mønster på leggane, sekken full av gåver og fine ting, tusenmillionar myggestikk og stappfull av inntrykk. På mail bestilte ho biff med kantarellsaus, og det fekk ho i går kveld. Ovedia lagde deilig rullekake som den attkomne sikkert et til frukost i dag. No …